Mendoj vazhdimisht per ata qe kane qene me te vertete te medhenj
Te cilet, nga mitra
Kujtojne shpirtin e historise
Pergjate korridoreve te drites
Ku oret jane diej
Te pafundme dhe duke kenduar
Ambicia e dashur e te cileve ka qene
Qe buzet e tyre, ende te prekur me zjarr
Duhet te rrefenin per shpirtin
Mbathur nga koka te kembet me kenge
Dhe qe grumbulloheshin nga deget e pranveres
Deshirat qe binin nga trupat e tyre si cerdhime
Ajo qe eshte e cmuar, nuk harrohet kurre
Gezimi i thelle i gjakut te pranverave te pakoha
Duke shperhyer neper shkembinje tek botet perpara tokes sone
Per te mos e harruar kurre kenaqesine e drites se mengjesit
Dhe as kerkesat prej varri te mbremjes per dashuri
Per te mos ta lejuar kurre levizjen qe te zbutet gradualisht
Me zhurme dhe mjegull
Cerdhimin e shpirtit
Afer botes, afer diellit
Ne fushat me te larta
Shiko se si jane prere keto emra nga bari qe valevitet
Dhe nga gjarperimet e rese se bardhe
Dhe peshperimat e eres tek qielli qe degjon
Emrat e atyre qe ne jeten e tyre luftuan per jeten
Te cilet ne zemrat e tyre kishin qendren e zjarrit
Te lindur nga dielli
Ata udhetuan per pak kohe drejt diellit
Dhe e lane ajrin e gjalle te shenjuar me nderimet e tyre
Ata me te vertete te medhenj, Stephen Spender
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
#stephenspender #art #poetry #sculpture #hsutunghan #enkeledasuti
