Nje mendjehollesi vlen sa nje zbulim. Njera ane eshte e thelle, por nuk mund te shprehet, tjetra eshte siperfaqesore, por shpreh gjithcka. A nuk eshte me interesante te realizohesh ne siperfaqe, sesa te carmatosesh nga thellesia? Ku ka me shume kulture: ne nje psheretime mistike, apo ne nje “qyfyr”?
Shkeputur nga libri “Per Francen”, Emil Cioran, perkthyer nga Balil Gjini, Zenit, 2009