Ti nuk e njeh fytyren time naten
Syte e mi si kuaj te cmendur hapesire
Goja ime e ngjyrosur me gjak te panjohur
Lekura ime
Gishtrinjte e mi udherrefyes te stolisur me kenaqesi
Do t’i drejtojne qerpiket e tu drejt vesheve dhe shpatullave te mia
Drejt vendit te hapur te mishit tim
Zbardhesia e brinjeve te mia kontraktohet nga ideja se
Zeri yt mund te mbushe gryken time
Se syte e tu mund te buzeqeshin
Ti nuk e njeh zbehtesine e shpatullave te mia
Naten
Kur flaket e ndezura te maktheve
Therrasin heshtjen
Dhe kur muret e buta te realitetit perqafohen
Ti nuk e di se si parfumet e diteve te mia
Po vdesin ne gjuhen time
Qendrofte vetem dashuria ime krenare
Kur une te zhytem ne balten e nates
Ti nuk e njeh fytyren time naten nga Joyce Mansour
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Piktura, Koke IV, 1949, Francis Bacon
