Gruaja ishte nje copez mbremjeje fundi dhjetori, qe kishte hyre nga dera se bashku me eren.
Perqafimi i pare binte ere geshtenjash te pjekura e floket e saj ishin te holla, si te prekje hi. Kishte te ftohte e gezim bashke, pastaj perdori furcen time te dhembeve, sepse nuk kishte menduar te sillte te sajen. Me buzeqeshi nder krahe, gulcimi me i bukur qe njeriu mund te duroje.
E shoqerova tek treni e nuk i thame njeri-tjetrit gje per Krishtlindje, Vit te Ri, as urime. Ne trotuarin e rrahur nga era leshonin rrenje vetem ata qe perqafoheshin.
Shkeputur nga libri ‘Perqafime’, nga Erri De Luca, perkthyer nga Tea Cuni, Bulezat, 2020
Gruaja ishte nje copez mbremjeje fundi dhjetori, qe kishte hyre nga dera se bashku me eren. – Shkeputur nga libri ‘Perqafime’, nga Erri De Luca, perkthyer nga Tea Cuni, Bulezat, 2020
-