Çdo ditë ti laun me dritën e universit.
Vizitore delikate, ti vjen në lule dhe në ujë,
Ti je më shumë sesa kjo kokë e bardhë që shtrëngoj
Si një tufë me lule, çdo ditë, ndërmjet duarve të mia.
Ti je si askush tjetër qëkur të dua unë.
Lërmë të të përhapë midis kurorave të verdha.
Kush e shkruan emrin tënd në gërma tymi midis yjeve të jugut?
Oh lërmë të kujtoj se si isha përpara se të ekzistoje ti.
Papritur era hungërin dhe i përplas dritaret e mia të mbyllura.
Qielli është një rrjetë e dendur me peshq të mugët.
Këtu të gjitha erërat heqin dorë herët apo vonë, të gjitha.
Shiu ia zhvesh rrobat.
Zogjtë kalojnë, duke fluturuar.
Era. Era…
Vetëm unë mund të luftojë kundër fuqisë së njeriut.
Stuhia vërtit gjethet e errta
Dhe çliron të gjitha varkat që ishin ankoruar mbrëmë në qiell.
Ti je këtu. Oh, ti nuk largohesh.
Do të më përgjigjegj deri në ngashërimën e fundit.
Zvarritur rreth meje sikur të ishe e frikësuar.
Edhe kështu, një hije e huaj dikur rendte nëpër sytë e tu.
Tani, tani gjithashtu, e vogla ime, ti më sjell lulemustakë,
Madje edhe gjinjtë e tu kanë aromën e saj.
Ndërsa era e trishtuar ikën duke therur fluturat
UNË TË DUA, DHE LUMTURIA IME E KAFSHON KUMBULLËN E GOJËS TËNDE.
Sa do të kesh vuajtur duke u mësuar me mua,
Shpirti im i egër, vetmitar, emri im që i lëshon ato që të gjitha në vrapim.
Kaq shumë herë e kemi parë yllin e mëngjesit që të digjet, duke puthur sytë tanë,
Dhe mbi kokat tona lëshohen drita gri
Fjalët e mia mbretëronin mbi ty, duke të goditur.
PËR NJË KOHË TË GJATË E KAM DASHUR TRUPIN TËND NËNË PERLASH NGROHUR NË DIELL.
Deri sa të besoj se ti i detyrohesh universit.
UNË DO TË TË SJELLË LULE TË LUMTURA NGA MALET, ZYMBYLA, LAJTHI TË ERRTA, DHE SHPORTA RUSTIKE ME PUTHJE.
DUA TË TË BËJ TY ATË QË I BËN PRANVERA LULEVE TË QERSHISË.
ÇDO DITË TI LUAN…
Nga Pablo Neruda
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
#art #photography #poetry #love #pabloneruda #enkeledasuti #fritzklimsch
