Nuk kalon as edhe nje dite pa menduar per vdekjen. Ajo shfaqet ne gjithcka qe qe bejme. Ne cdo vakt qe hajme. Ajo eshte pjese e natyres. Por shumica e jetes nuk mendojne kurre per jeten. Nese do te mendoni per menyren se si jetojme, ne jetojme mbi plehrat e tokes. Ne jetojme mbi nje grumbull bajgash. Ato perbehen nga bajgat e milona e miliona njerezve qe kane vdekur dhe qe fryjne neper ajer. Te vdekurit po fryjne ne hundet tuaja cdo ore, cdo sekond qe merrni fryme. Ndoshta, ky eshte nje kendveshtrim makaber; por ne fakt, cdo gje qe eshte e sakte per jeten eshte gjithmone makabre. Ne fund te fundit, ne kemi lindur per te vdekur. Por une nuk e shikoj punen time si makabre fare. – Francis Bacon
Piktura, Paneli 2-te, Triptik i frymezuar nga poema e T. S. Elliot ‘Agonia e kopshtarit’, 1967, Francis Bacon
