Po une e di, voglushi im,
Vjen ora njerezore
Dhe ti hidhesh pertej lehtesise foshnjarake
E atehere me sjell djaloshin,
Ti shkel mbi kotesine moderne
E atehere me sjell njeriun.
E atehere…
As ne nuk e dime si ndodh atehere.
Zgjerohet kraharori, bie qetesia e gruas mbi mua
Dhe ne humbim te dy ne ujerat e lumturise arteziane,
Zhytemi,
Mbytemi,
Zgjohemi
Ne detin tone pa fund.
Fragmente nga poezia ‘Ore njerezore’, nga libri me permbledhje poezish ‘Behu i bukur’, nga Mimoza Ahmeti, Toena, 2018.
Imazhi nga @koketit
#mimozaahmeti #enkeledasuti @mimozaahmeti_paintingsandpoems
