Djali kishte një mënyrë të tijën me fjalët,
ai këndonte, ai lëvizte me hijeshi
Ai argëtonte kaq natyrshëm,
asnjë xhest jashtë vendit
Rruga e tij në jetë ishte
e vizatuar qartësisht, ai nuk ngurroi
Ai luajti, ata panë, ai
pushtoi si mjeshtër i fatit të tij
Vajza kishte një zemër hekuri që askush nuk mund ta shikonte
Ambicie materiale që butësia
e saj e përbuzte
Ajo iu dha atij e bindur për
famën e tij
E donte atë për luksin, për
vëmendjen dhe për emrin e tij
Dhe pastaj ai i këndoi asaj…
Të dua për heshtjen tënde, të dua për paqen tënde
Të dua për pasionin tënd,
të dua për zjarrin tënd
Dëshirën e dhunshme që më
djeg në flakët e saj
Një dashuri për të cilën
nuk kam emër
Po ai tha të vërtetën
Duke pranuar çdo nderim me
një shfaqje mjeshtërore
Ai filloi të beosnte se çdo
gjë që ato thonin për të dhe më shumë
Ndërsa ajo harroi, ajo
harroi arsyet
Ajo e kishte dashur atë më
parë
Dhe kur ata u ndanë, ajo uroi të ishte
Zemra e ashpër e së
djeshmes, po aq cinike sa ai
Duke ndryshuar për mirë,
ajo i kishte ndryshuar gjërat për keq
Fjalët që dikur i kishin bërë
ata të lumtur, tani jehonin si një mallkim…
…
Përzgjodhi dhe përktheu nga anglishtja – Enkeleda Suti
https://www.youtube.com/watch?v=OPizyP4x30I
