Kur një burrë i moshës sime rruan fytyrën
në mëngjes,
Kush e shikon dhe e përshëndet
atë mbrapsht?
Fantazma e të atit vdekur
shumë kohë përpara gjithë këto vite?
Apo djali që ai ishte, ende
i njomë?
Apo shuma e tmerrshme e të
gjitha frikërave të tij,
Në sytë e këtij të huaji që
takohen me të?
Kështu, shikimi i tij
rrallë mbetet tek mjekra ose linja e nofullave
Për t’u përballur me të vërtetën
e shpirtit të tij
Janë sytë ato që ai i
shmangë, kaq i frikësuar t’i njohë
Diçka e çuditshme, e papritur,
jashtë kontrollit.
Ka një kohë kur një burrë
ka nevojë të mprehë refktimet e tij
Dhe të përballet me atë që
shikon pa frikë
Duhet të jesh burrë për të
pranuar vdekshmërinë
Ose të surprizohesh nga
prania e një loti
Ishte veç një marëveshje,
një marrëveshje praktike
E kam harruar urdhërin e
parë në librin e realistit
Mos u mashtro nga
iluzionet që i krijon vet
Dhe të biesh në dashuri me
dikë, kur ajo dashuron dikë tjetër
Si një shtresë dëbore në
një natë dimri
Ajo shkëlqen dhe ndriçon nën
dritën e hënës
Por në mëngjes ajo ka
ikur, sa shpejt që shkrihet
Ti ende e do atë, por ajo
do dikë tjetër
Dhe ku të çon ty kjo?
Ti një burrë me vizion
Ndjehesh budalla, i zemëruar,
a po humbet toruan?
Të shkatërrojë atë që ajo
do, ky është misioni yt?
Si një fantazmë me një
sëpatë për të mprehur?
Për të rifituar vetrespektin,
mbaje kokën lart si një burrë
Përdore akullin rreth
zemrës tënde përpara se ajo të shkrijë
Por s’po ia hedh askujt,
po ia hedh vetëm vetes tënde
…
https://www.youtube.com/watch?v=7aLtvzZOr1o&t=0s&list=PLs_foHKW3RNkpFQlH1I8a62DFrtWn4mv4&index=73
