Mirë e pranoj se kishte
Edhe mënyra të tjera për t’u ndarë nga
njëri-tjetri
Ndoshta disa cifla xhamash
Do të na kishin ndihmuar
Në këtë heshtje të hidhur
Vendosa t’fal
Gabimet që kemi bërë
Duke dashur kaq shumë
E pranoj se shpesh ajo vajza e vogël brenda
meje
Të kërkon ty
Thuajse si një nënë
Ti më fshehe, me mbrojte
Nga ty vodha këtë gjak
Që s’duhet ta kishim ndarë kurrë
Të humbur për fjalë, për ëndërra
Do të bërtas
Të dua, të dua
Si një e çmendur, si një ushtar
Si një yll kinemaje
Të dua, të dua
Si një ujk, si një mbret
Si dikush që nuk jam
E shikon, ja kështu, të dua
E pranoj se tek ti
Besova të gjitha buzëqeshjet e mia,
të gjitha sekretet e mia
Madje edhe ato për të cilat vetëm një vëlla
Në mënyrë të padeklaruar është rojtari
Në këtë shtëpi prej guri
Djalli na shikonte teksa vallëzonim
Doja kaq shumë një luftë
Trupash që do të paqtoheshin më
njëri-tjetrin
Të dua, të dua
Si një e çmendur, si një ushtar
Si një yll kinemaje
Të dua, të dua
Si një ujk, si një mbret
Si dikush që nuk jam
E shikon, ja kështu, të dua
…
https://www.youtube.com/watch?v=N0aBnT3DweQ
