Le të pimë nga këto kupa të gëzuara
Se e bukura po lulëzon.
U dehtë ora flutarake sipas dëshirës së
vet
Le të pimë mes atyre dridhjesh të ëmbëla
Që dashuria i ngre kupë,
Qëkurse syri i saj depërton zemrët e tij
të madhërishme.
Le të pimë, e dashura ime, që dashuria mes
kupash
Të na dhurojë puthje edhe më të nxehta
Me ty, me ty, do të jem në gjendje të
ndaj
Kohën time të gëzuar;
Çdo gjë është e çmendur, çmenduri në botë
Çfarë nuk është kënaqësi
Le t’i gëzohemi kënaqësive flutarake dhe
të shpejta
Gëzimit të dashurisë
Ajo është një lule që çel dhe vdes,
As nuk mund të shijohet më gjatë
Let të pimë, ajo po na thërret, po na thërret
si një
Shenjë zjarrmuese mikluese…
Le të gëzojmë, kupat dhe himnin,
Natën e ëmbël dhe buzëqeshjet
Le t’i gjejë dita e re ende në parajsë
Jeta është një ngazëllim!
Kur njerëzit nuk janë ende të
dashuruar…
Mos ia thuaj atyre që se njohin atë,
Ky është fati im…
Opera
‘La traviata’, 1852, Giuseppe
Verdi
Përzgjodhi
dhe përktheu nga anglishtja – Enkeleda Suti