Te dashuruarit jane bashkepunetoret e heshtjes. Kur nje burre i flet te dashures se tij, ajo degjon me shume heshtjen sesa fjalet e te dashurit te saj. “Hesht” duket sikur peshperit ajo. Hesht qe te te degjoj ty.
Nepermjet dashurise qe eshte ne heshtje, gjuha nxirret nga bota e zhurmes dhe rremujes verbale dhe dergohet mbrapsht tek origjina e saj ne heshtje. Te dashuruarit jane afer fillimit te gjithckaje, kur gjuha nuk ishte krijuar ende, kur gjuha mund te shfaqej ne cdo cast nga plotesia krijuese e heshtjes.
Plotesia e heshtjes qe eshte tek dashuria arrin tek heshtja qe eshte ne vdekje: dashuria dhe vdekja i perkasin njera-tjetres. Cdo mendim dhe cdo veper ne dashuri arrin nepermjet heshtjes ne vdekje. Por mrekullia e dashurise eshte se aty ku mund te jete vdekja, aty shfaqen te dashuriarit.
Bota e heshtjes nga Max Picard
Piktura, Nje burre dhe nje grua ne pyll, 1922, Charles Holloway
