POEZIMahmoud DarwishPërzgjedhje poezish nga Mahmoud Darwish

Përzgjedhje poezish nga Mahmoud Darwish

-

Sytë e tu janë një gjëmb në zemrën time

Duke më shkaktuar dhimbje, e megjithatë unë e dua atë gjëmb
Dhe e mbroj nga era
E mbështjell në mishin tim, e mbështjell, duke e mbrojtur nga nata dhe agonia
Dhe plaga e tij ndriçon fenerët
E nesërmja e tij bën të tashmen time
Më të dashur për mua se sa shpirti im
Dhe shpejt unë harroj, sapo syri takohet me syrin
Që dikur, pas dyerve, ishim ne të dy
Fjalët ishin një këngë
Dhe unë u përpoqa të këndoja, gjithashtu
Por agonia i rrethoi buzët e pranverës
Dhe si dallëndyshja, fjalët e tua u bënë me krahë
Dera e shtëpisë sonë dhe pragu vjeshtor migruan
Duke të ndjekur ty kudo, të drejtuara nga lëngimi
Pasqyrat tona u thërrmuan
Dhe dhimbja u shumëfishua njëmijë fish
Dhe ne mblodhëm copëzat e tingullit
Duke mjeshtëruar vetëm elegjinë e vendit tonë
Së bashku, ku ne do ta mbjellim në zemrën e një lire
Dhe ne do t’i biem asaj mbi çatinë e tragjedisë sonë
Për hënat dhe për gurët e gjymtuara
Por unë kam harruar, ty zë të panjohur
A mos ishte nisja jote që iu vrsul lirës apo mos ishte heshtja ime?
Dje të pashë tek porti
Një udhëtare e gjatë pa rezerva
Si një jetim renda drejt teje
Duke kërkuar mënçurinë e të parëve tanë
Si mund të zvarritet pemishtja e portokajtë
Në burg, në mërgim, në një port
Dhe pavarësisht të gjitha udhëtimeve të saj
Pavarësisht aromës së kripës dhe të lëngimit
Të mbetet gjithnjë e gjelbër?
E shkruaj në ditarin tim
Unë i dua portokallet dhe e urrej portin
Dhe më tej shkruaj
Mbi dok
Unë qëndrova dhe pashë botën nëpërmjet syve të të mençurve
Vetëm lëkura e portokajtë është e jona, dhe pas meje shtrihet shkretërtira…
Një i dashuruar nga Palestina nga Mahmoud Darwish

Sytë e tu janë një gjëmb në zemrën time
Duke më shkaktuar dhimbje, e megjithatë unë e dua atë gjëmb
Dhe e mbroj nga era
E mbështjell në mishin tim, e mbështjell, duke e mbrojtur nga nata dhe agonia
Dhe plaga e tij ndriçon fenerët
E nesërmja e tij bën të tashmen time
Më të dashur për mua se sa shpirti im
Dhe shpejt unë harroj, sapo syri takohet me syrin
Që dikur, pas dyerve, ishim ne të dy
Fjalët ishin një këngë
Dhe unë u përpoqa të këndoja, gjithashtu
Por agonia i rrethoi buzët e pranverës
Dhe si dallëndyshja, fjalët e tua u bënë me krahë
Dera e shtëpisë sonë dhe pragu vjeshtor migruan
Duke të ndjekur ty kudo, të drejtuara nga lëngimi
Pasqyrat tona u thërrmuan
Dhe dhimbja u shumëfishua njëmijë fish
Dhe ne mblodhëm copëzat e tingullit
Duke mjeshtëruar vetëm elegjinë e vendit tonë
Së bashku, ku ne do ta mbjellim në zemrën e një lire
Dhe ne do t’i biem asaj mbi çatinë e tragjedisë sonë
Për hënat dhe për gurët e gjymtuara
Por unë kam harruar, ty zë të panjohur
A mos ishte nisja jote që iu vrsul lirës apo mos ishte heshtja ime?
Dje të pashë tek porti
Një udhëtare e gjatë pa rezerva
Si një jetim renda drejt teje
Duke kërkuar mënçurinë e të parëve tanë
Si mund të zvarritet pemishtja e portokajtë
Në burg, në mërgim, në një port
Dhe pavarësisht të gjitha udhëtimeve të saj
Pavarësisht aromës së kripës dhe të lëngimit
Të mbetet gjithnjë e gjelbër?
E shkruaj në ditarin tim
Unë i dua portokallet dhe e urrej portin
Dhe më tej shkruaj
Mbi dok
Unë qëndrova dhe pashë botën nëpërmjet syve të të mençurve
Vetëm lëkura e portokajtë është e jona, dhe pas meje shtrihet shkretërtira…
Një i dashuruar nga Palestina nga Mahmoud Darwish

Tek malet e mbuluara me trëndafila të egër të pashë ty
Një bareshë pa dele
E ndjekur mes rrënojash
Ti ishe kopshti im dhe unë një i huaj
Duke trokitur në derë, zemra ime
Sepse përmbi zemrën time të hapur qëndrojnë të patundura
Dyert dhe dritaret, çimentoja dhe gurët
Të kam parë në kaskada uji, në hambare
Të thyer, të kam parë një shërbyese në klube nate
Të kam parë në vezullimin e lotëve dhe në plagë
Ti je mushkria tjetër në gjoksin tim
Ti je tingulli mbi buzët e mia
Ti je uji
Ti je zjarri
Të pashë në gojën e një shpelle, në shpellë
Duke varur leckat e tua jetime në fillin e larjes
Në furra, në rrugë të kam parë
Në parqe dhe në gjakun e diellit të kam parë
Në këngët e jetimit dhe të mjerë të kam parë
Të kam parë në kripën e detit dhe në rërë
E jotja ishte bukuria e tokës, e fëmijëve dhe e jaseminit arab
Dhe jam betuar
Që të stiloj nga qerpikët e mi një shami koke
Dhe përmbi të, të qëndis vargje për sytë e tu
Dhe një emër, të ujitur nga një zemër që shpërbëhet në magjepsje
Do t’i bëjë kopshtet pyjore që të rriten
Do të shkruajë një frazë më të çmuar sesa mjalti dhe puthjet
‘Palestineze ishte dhe ende është’
Në një natë me stuhi, e hapa derën dhe dritaren
Për të parë hënën e thekur të netëve tona
I thashë natës: Vrapo
Përtej errësirës dhe murit
Kam një premtim për të mbajtur me fjalë dhe me dritë
Ti je kopshti im i virgjër
Për sa kohë që këngët tona
Janë shpata kur ne i tërheqim ato
Dhe ti je po aq besnike sa drithëri
Për sa kohë që këngët tona
Mbajnë të gjallë tokën pjellore kur ne i mbjellim ato
Ti je si një pemë palme në mendje
As stuhia dhe as sëpata e pylltarit nuk mund ta rrëzojnë atë
Gërshetet e saj të paprera…
Një i dashuruar nga Palestina nga Mahmoud Darwish

Nga bishat e shkretëtirës dhe të pyllit
Por unë jam mërgimtari pas murit dhe derës
Strehomë në ngrohtësinë e vështrimit tënd
Merrmë, kudo ku je
Merrmë, kushdo kush je
Që të marr veten në ngrohtësinë e fytyrës dhe të trupit
Për dritën e zemrës dhe të syrit
Për kripën e bukës dhe të këngës
Për shijen e tokës dhe të shtëpisë
Strehomë në ngrohtësinë e vështimit tënd
Merrmë, një krahë druri bajamesh, në kopshtin e dhimbjes
Merrmë, një varg nga libri i tragjedisë sime
Merrmë, një lojë apo një gur nga shtëpia
Që gjeneratat tona të tjera të mund të kujtojnë
Shtegun e kthimit për në shtëpi
Sytë e saj dhe tatuazhi mbi duart e saj janë palestineze
Emri i saj, palestinez
Ëndrrat e saj, dhe dhimbja, palestineze
Shamia e saj e kokës, këmbët dhe trupi i saj, palestineze
Fjalët dhe heshtja e saj, palestineze,
Zëri i saj, palestinez
Lindja dhe vdekja e saj, palestineze
Të kam mbajtur në blloqet e mi të vjetër
Si zjarrin e vargjeve të mia
Substancën e udhëtimeve të mia
Në emrin tënd, zëri im lëviz në lugina
Unë kam parë kuajt bizantin
Edhe pse beteja është e ndryshme
Vetëdijësohu, oh vetëdijësohu
Vetëtima e goditur nga kënga ime në granit
Unë jam lulja e rinisë dhe kalorësi i kalorësve
Unë jam shkatërruesi i idhujve
Unë i mbjell kufijtë levantin
Me poema që çlirojë shqiponja
Dhe në emrin tënd i kam klithur armikut
Krimbat, ushqehen mbi mishin tim nëse ndonjëherë dremis
Sepse vezët e bletëve nuk mund të çelin shqiponja
Dhe guacka e vezës së nëprkës
Nuk mban veçse një gjarpër
Unë kam parë kuajt bizantin
Dhe përpara të gjithë këtyre, unë e di
Që unë jam lulja e rinisë dhe kalorësi i kalorësve
Një i dashuruar nga Palestina nga Mahmoud Darwish

O trëndafil përtej arritjes së kohës dhe të shqisave
O puthje e kyçur në shamitë e të gjitha erërave
Çuditmë me një ëndërr
Që çmenduria ime të zmbrapset nga ti
Duke u zmbrapsur nga ti
Unë afrohem tek ti
Unë zbuloj kohën
Duke u afruar tek ti
Duke u zmbrapsur nga ti
Unë zbulova shqisat e mia
Ndërmjet afrimit dhe zmbrapsjes
Është një gur në madhësinë e një ëndrre
Nuk afrohet
Nuk zmbrapset
Ti je vendi im
Guri nuk është ai që jam unë
Nuk dua të jem me fytyrë nga qielli
Dhe as të vdes në një nivel me tokën
Por unë jam një i huaj, gjithmonë një i huaj
Psalmi 9 nga Mahmoud Darwish

Kush jam unë për të të thënë ty
Ato që unë të them ty?
Unë nuk isha një gur i lustruar nga uji
Dhe që u bë një fytyrë
Nuk isha as shkopi i shpuar nga era
Dhe që u bë një flaut…
Unë jam lojtari i zareve
Ndonjëherë fitoj dhe ndonjëherë humbas
Unë jam si ti
Apo pak më pak…
Unë linda afër pusit
Afër tre pemëve të vetmuara, i vetmuar si murgeshat
I lindur pa festime dhe pa mami
Emrin ma dha rastësia
Rastësisht i përkita një familjeje
Dhe trashëgova tiparet e tyre, cilësitë e tyre
Dhe sëmundjet
E para – një çekuilibër arteriesh
Dhe një presion të lartë gjaku
E dyta – ndrojtjen kur i drejtohesha nënës
Babait, dhe gjyshes – pema
E treta – shpresën që të kurohesha nga gripi
Me një filxhan kamomil të nxehtë
E katërta – dembelësinë për të folur rreth gazelës dhe laureshës
E pesta – mërzinë e netëve të dimrit
E gjashta – një dështim madhështor në të kënduar…
Unë nuk kisha asnjë rol në atë që u bëra
Ishte rastësia që më bëri burrë…
Dhe rastësi që pashë hënën e zbehtë
Si një limon, duke filtruar me vajzat e pagjuma
Unë nuk luftova që të gjeja
Një nishan në vendet më sekrete të gjakut tim!
Mund të mos kisha ekzistuar
Im atë mund të mos ishte martuar
Me nënën time rastësisht
Ose mund të kisha qenë
Si motra ime që klithi dhe pastaj vdiq
Dhe nuk e kuptoi se kishte lindur vetëm për një orë
Dhe nuk e njohu të ëmën…
Apo: si vezët e pëllumbave
Që shkëmoqen përpara se zogjtë të shikojnë dritën….
Lojtari i zareve nga Mahmoud Darwish

Ishte rastësia që më ktheu në
Një të mbijetuar në një aksident me autobuz
Ku u vonua udhëtimi im në shkollë
Sepse unë harrova ekzistencën dhe gjendjen e saj
Kur po lexoja një histori dashurie një natë më parë
Përvetësova rolin e autorit
Dhe rolin e të dashuruarit – viktimën
Kështu, u ktheva në martirin e dashurisë në roman
Dhe në të mbijetuarin në aksidentin rrugor
Unë nuk kam luajtur asnjë rol duke luajtur me detin
Por unë isha një djalë kokëkrisur
Një endacak rreth tërheqjes së ujit
Që më thërriste: Eja tek unë!
As nuk kam luajtur ndonjë rol kur i mbijetova detit
Më shpëtoi një pulëbardhë njerëzore
Që pa dallgët teksa më tërhqinin dhe më paralizonin duart
Unë mund të mos isha infektuar
Nga zanat e poezisë antike të varjes
Nëse porta e shtëpisië nuk do të ishte as veriore
Dhe me sy nga deti
Nëse patrulla ime e armëve nuk do ta shikonte zjarrin në fshat
Që po piqte natën
Nëse pesëmbëdhjetë martirë nuk do të kishin rindërtuar barrikadat
Nëse fusha nuk do të kishte rënë
Unë nuk do të isha bërë një pemë ulliri
Apo një mësues gjeografie
Apo një ekspert i mbretërisë së bletëve
Apo gardiani i jehonës!
Lojtari i zareve nga Mahmoud Darwish

Kush jam unë për të të thënë ty
Ato që unë të them ty
Tek dera e kishës
Por unë jam një dorë me zara
Ndërmjet një grabitqari dhe presë
Fitova më shumë vetëdije
Që të mos isha i lumtur me natën time të ndriçuar nga hëna
Por të isha dëshmitar i masakrës
Unë mbijetova rastësisht
Unë isha më i vogël se sa një shenjestër ushtarake
Dhe më i madh se sa një bletë që endej mes luleve të gardhit
Unë kisha frikë nga vëllezërit e mi dhe nga im atë
Unë kisha frikë për një kohë të përbërë nga xhami
Unë kisha frikë për macen dhe për lepurin tim
Dhe për një hënë magjike
Sipër minares së xhamisë
Kisha frikë për vreshtat e verës sonë
Të cilat rrinë pezull si gjinjtë e kones sonë
Frika qëndroi me mua dhe unë vazhdova me të
Zbathur, duke harruar kujtimet e mia të vogla
Se çfarë kërkoja nga e nesërmja
Nuk ka kohë për nesër…
Lojtari i zareve nga Mahmoud Darwish

Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti

PËRGJIGJU

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Të fundit

KOLEKSIONIZMI SI FENOMEN | Nga ARTAN SHABANI

KOLEKSIONIZMI SI FENOMEN Koleksionizmi i artit është një fenomen që daton me antikitetin greko-romak dhe me kalimin e kohës koleksionizmi...

Me trupin tend te mornicuar / Nga Joyce Mansour

E hapa koken tende Per te lexuar mendimet e tua I pertypa syte e tu Per te shijuar veshtrimin tend E piva gjakun...

Dua te fle krahe me krahe me ty, nga Joyce Mansour

Dua te fle krahe me krahe me ty Floket tone te gershetuar Sekset tona te bashkuara Me gojen tende per jastek Dua te...

Seria e re e pikturave nga Parlind Prelashi

Seria e re e pikturave nga Parlind Prelashi @p.prelashi #art #artist #love #drawing #photography #artwork #instagood #photooftheday...

Podcast me Adriana Puleshi – 25 December 2023, Live nga Tirana, ALB

Posterat - Podcast me Adriana Puleshi - 25 December 2023, Live nga Tirana,...

Podcast me Arif Lushi – 15 December 2023, Live nga Tirana, ALB

Posterat - Podcast me Arif Lushi - 15...

Duhet të lexoni

Ti mund të pëlqesh gjithashtu:
Rekomanduar për ty