Me kane qelluar me kaq shume gura
Saqe nuk trembem me
Shume mire, tani, eshte laku
Midis kullave te larta kulla te larta
Falenderoj ndertuesit e tyre
Mos pacin kurre nevoje per nje mik
Ketu mund ta shikoj diellin te ngrihet me heret
Dhe te shikoj perfundimin e lavdise se dites
Dhe shpesh ne dritaren e dhomes sime
Flutorojne ererat e detit te veriut
Nje pellumb ha grure nga duart e mia
Dhe dora e djegur nga dielli e Muzes
Hyjnisht e lehte dhe e qete
Perfundon faqen e paperfunduar
Vetmia nga Anna Akhmatova
Piktura, Portret i Charlotte du Val d’Ognes, 1801, Marie-Denise Villers
Perzgjodhi dhe perktheu – Enkeleda Suti
