Ajo e qeshura jote shume natyrale dhe e cilter qe josh edhe ajrin. – Stéphane Mallarmé
Mos ish nje enderr ajo qe desha? – Stéphane Mallarmé
O vetja ime me keto gjera te ithta,
A mund te fluturoje me krahet e mi te pakrahe
Dhe te rrezikoj se reni ne perjetesi? – Stéphane Mallarmé
Une shikoj reflektimin tim
Si ajo e nje engjelli!
Dhe ndiej se po vdes,
Dhe, nepermjet mediumit
Te artit apo te pervojes mistike,
Dua te rilind,
Duke e veshur endrren time si nje kurore
Ne nje toke me te mire
Ku lulezon e bukura. – Stéphane Mallarmé
Te percaktosh do te thote te vrasesh. Te sugjerosh do te thote te krijosh. – Stéphane Mallarmé
Nje rrokullisje zarash nuk do ta zhduke shansin. – Stéphane Mallarmé
Poezia eshte gjuha e nje gjendje krize. – Stéphane Mallarmé
Ka vetem nje bukuri Dhe ajo ka vetem nje shprehje te persosur, poezine. Gjithe te tjerat jane genjeshtra, me perjashtim te atyre qe jetojne nga trupi, dashuria, dhe nga dashuria e mendjes, miqesia. Per mua, poezia ze vendin e dashurise sepse ajo eshte e dashuruar me vetveten dhe sepse kenaqesia e saj sensuale bie embelsisht mbi shpirtin tim. – Stéphane Mallarmé
Mishi eshte i trishte, i mjere, dhe une i kam lexuar te gjithe librat. – Stéphane Mallarme
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti.
