Duke rene endrra u thye
Une gjeta harresen ne nje pasqyre te humbur ne det
I dehur nga mundimet
I perpire nga frikerat
Une piva nga ai uje qe asnje drite nuk e ka perledhelur
Si nje objekt i perkulur nga hija e vet
Tani e shikoj dashurine nen nje drite te zhdrejte
Cfare e detyron koken time te perkulet?
Cfare i merzit oret?
Si te bashkohem me diellin
Pa kaluar nga dita?
Hiqeni friken nga te gjitha shfaqjet dhe une do te notoj ne busullen e plote te harreses
Me te njejten levizje
Per te humbur vetveten dhe zbuluar
Drejtimin e gjerave
Pertej se majtes dhe se djathtes
Pertej guximit dhe horizontit
Pertej eres
Era e frikes
Nje ere gjithcka vecse e heshtur
E cila shqyen jehonen e varrosur ne rere
Dhe tymin e burgosur ne kockat e fosileve
Duke i vjedhur cakalleve endrrat e tyre
Dhe fidanet e se ardhmes
Nje ere qe tradheton furine e saj ne perqsfimin e saj
I mbytur ne mjerimin tim une mbys yllin tim
Ne ate renie drejtevizore nje fytyre e re shfaqet si nje joshje
Drita e konsumon
Duke ia kundervene fatit gjithcka qe mbetet prej meje
Ne ritmin e paevitueshem te shkaterrimit
Une mund te them perpara perfundimit te dites
Se te gjitha pasqyrat jane te etura
Goditja e nje rreme del per te njollosur nje yll
Pa reflektim
Pa hije
Zemra vdes ngadale
Duke e kthyer kujtimin ne nje gjume pafund.
Hakemarresi dhe pushtuesi i vetes
Une i betohem atyre shkundjeve te fatit
Nje bote e eger me ide te dhunshme do te ngrihet
Imazhi i saj i skalitur ne ata sy te qashter
Tashme e mohojne humorin kapricoz te profeteve
E ashperson pasqyren
Duke ngritur kokat e gjakosura te demave te zi.
Poezia ‘I mundur nga pasqyrat’ nga William Carols Williams
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
