Une duhet te kem nje ferr per zemerimin tim, nje ferr per krenarine time dhe nje ferr perkedheljesh. Nje koncert ferresh. – Arthur Rimbaud
Oh ardhtte, koha e dashurise/ koha me te cilen te mund te dashurohemi. – Arthur Rimbaud
Shija jote prej luleshtrydhe dhe mjedre/ mishi yt si lule.- Arthur Rimbaud.
Une nuk jam nje i burgosur i arsyes time. – Arthur Rimbaud
Prifterinj, profesore, mjeshtra/ e keni gabim qe me dorezoni tek Drejtesia/ une nuk i kam perkitur kurre ketyre njerezve/ une nuk kam qene kurre i krishtere/ une i perkas asaj rrace qe kendon nen torture/ une nuk i kuptoj ligjet tuaja/ une nuk kam nje sens moral/ une jam nje shtaze. – Arthur Rimbaud
Keto vargje besojne; dashurojne; shpresojne, kjo eshte e gjitha. – Arthur Rimbaud
Gjaku pagan kthehet! – Arthur Rimbaud
Nje mbremje e ula te Bukuren mbi prehrin tim/ dhe mu duk e hidhur/ dhe e mallkova. – Arthur Rimbaud
Lumturia, na mahnit te gjitheve. – Arthur Rimbau
Une jam i vetmi qe zoteroj celesin e kesaj shfaqjeje barbare. – Arthur Rimbaud
Une nuk do te mund t’a hidhja kurre Dashurine jashte dritares. – Arthur Rimbaud
Filloi si nje kerkim/ une shkrova per heshtjen/ e neteve/ une shkarravita te papershkrueshmen/ une lidha marramendjen. – Arthur Rimbaud
Mund te gjindet serish/ cfare?/ perjetesia/ eshte ne detin/ e terratisur me diellin. – Arthur Rimbaud.
Nese kujtesa ime do te me sherbeje sic duhet/ jeta ime ka qene/ nje banket/ ku cdo zemer ka pershfaqur veten/ ku ka rrjedhur cdo vere. – Arthur Rimbaud
Me i forte sesa alkooli/ me i madh sesa poezia/ tharmi i ithtesise se kuqe te dashurise. – Arthur Rimbaud
Dhe, ne agim/ te armatosur me nje durim qe digjet/ ne do te hyjme ne qyetet plot shkelqim. – Arthur Rimbaud
Ishte zeri i deteve te cmendur/ gjemimi i thelle/ qe e shpartalloi gjirin tend foshnjeror/ shume te bute/ shume njerezor. – Arthur Rimbaud
Dritat e veriut ngrihen si nje puthje per detin. – Arthur Rimbaud
Nuk do te mundja kurre ta hidhja dashurine jashte dritares. – Arthur Rimbaud
…keta poetet ketu, e shikoni/ ata nuk jane te kesaj bote/ lerini qe te jetojne jetet e tyre te cuditshme/ lerini qe te kene ftohte dhe qe te jene te uritur/ lerini qe te vrapojne/ te dashurojne dhe te kendojne/ ata jane po aq te pasur sa Jacques Coeur/ gjithe keta femije qesharake/ sepse shpirtrat e tyre jane te mbushur me rima/ rima qe qeshin dhe qajne/ qe na bejne te qeshim ose te qajme/ lerini qe te jetojne/ Zoti i bekofte gjithe te meshirmshit/ dhe qe bota t’i bekoje poetet. – Arthur Rimbaud
Jeta e vertete eshte diku tjeter…- Arthur Rimbaud
Perjetesia eshte diell perzier me det. – Arthur Rimbaud
Pastaj do te ndjesh gervishtjen e faqes tende/ nje puthje e vogel/ si nje merimange e cmendur/ do te vrapoje rreth qafes tende/ dhe ti do te me thuash: “Gjeje!” duke perkulur koken/ dhe neve do te na duhet nje kohe e gjate per te gjetur ate krijese/ qe udheton shume… – Arthur Rimbaud
Poeti, rrjedhimisht, eshte me te vertete vjedhesi i zjarrit/ ai eshte pergjegjes per njerezimin/ madje edhe per kafshet/ ai do te duhet te sigurohet qe vizionet e tij te mund te nuhaten/ te perkedhelen/ te degjohen/ nese ajo qe ai sjell me vete nga pertej ka forme/ ai i jep forme/ nese nuk ka/ ai nuk i jep asnje forme/ duhet te gjehet nje gjuhe…e shpirtit/ qe do te perfshije cdo gje/ parfumet, tingujt, ngjyrat/ mendimet qe perfyten me mendime. – Arthur Rimbaud
Alkimia e vertete gjendet ne kete formule: Kujtesa dhe shqisat tuaja jane asgje me shume sesa ushqyerja e impulsit tuaj krijues. – Arthur Rimbaud
Duke qene shume i ndjeshem e kam cuar jeten time dem. – Arthur Rimbaud
Nje mije endrra brenda meje digjen embelsisht. – Arthur Rimbaud
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti.
