‘Filmi si endërr, filmi si muzikë. Asnjë formë arti nuk kalon nëpër vetëdijen tonë si filmi, dhe që shkon drejt e tek ndjenjat tona, thellë tek dhomat e errëta të shpirtit tonë.’ – Ingmar Bergman
Ketu ne vetmine time, ndjej se kam shume humanizem. Ai rrjedh prej meje si nje tubet i care kolinozi dhembesh; ai nuk deshiron te qendroje brenda kufijve te trupit tim. Nje ndjesi e cuditshme peshe dhe vulumi. Ndoshta volum shpirti, qe ngrihet si re tymi duke mbeshtjelle trupin tim. – Ingmar Bergman
Nese jam ndjere e shqetesuar apo i trishtuar gjate dites, kam zakonin e rikujtimit te skenave nga femijeria per te me qetesuar. Keshtu eshte kete mbremje.
Filmi ‘Luleshtrydhet e egra’ (Wild Strawberries), 1957, Ingmar Bergman
Kur ishe i vogel besoje tek Babagjyshi i Vitit te Ri. Tani beson tek Zoti.
Filmi ‘Luleshtrydhet e egra’ (Wild Strawberries), 1957, Ingmar Bergman
Fjete mire?
Po, por kohet e fundit kam pare endrrat me te cuditshme, sikur dua t’i them vetes dicka qe nuk dua ta degjoj, dicka qe nuk dua ta degjoj kur jam zgjuar.
Cfare eshte?
Qe kam vdekur, edhe pse jam gjalle.
Filmi ‘Luleshtrydhet e egra’ (Wild Strawberries), 1957, Ingmar Bergman
Dhe ndeshkimi?
Nuk e di. E zakonshmja, supozoj.
E zakonshmja?
Vetmia.
Vetmia?
Fiks!
Nuk ka fare meshire?
Filmi ‘Luleshtrydhet e egra’ (Wild Strawberries), 1957, Ingmar Bergman
Vendi ku rriten luleshtrydhet e egra…
Filmi ‘Luleshtrydhet e egra’ (Wild Strawberries), 1957, Ingmar Bergman
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti.