E qëroj natën
Nga mishi i vdekur i diellit
Dhe si një shall
E mbështjell rreth
Kokës sime
Një diell i vdekur nga Bejan Matur
Kur të kërkova ty
I hapa krahët e mi përmbi qytet
Të ndërtuar me gura të zinj, të
braktisur
Gjeta një pemë dhe u ula mbi degët e saj
Dhe klitha me dhimbje
Çdo grua e njeh vetë pemën e saj
Atë natë, unë kalova një qytet
Kaq të errët saqë errësira
Kishte frikë të hynte në të
Shpirti im ishte i vetmuar
Pa hijen e tij
Gulçova
Çdo grua e njeh vetë pemën e saj nga Bejan Matur
Unë di të pathënën
Tani
Të gjitha shpresat e mia
Janë të investuara tek një mal
Ai strehon mundësinë
Ndoshta, një takim
Shumë shpritra delikat të fëmijërisë
Janë të fshehura në atë mal
Unë nuk e di se ku shtrihet e
braktistkur buzëqeshja jote
Apo vështrimi yt i papërfunduar
Trupi yt gjysëm i varrosur tradhëton
Atë që ka bërë
Dëmi ndodhi kur pashë pas
E rroka të vërtetën
Dhurata e fundit e takimit
Shumë vonë
A
të kujtohet koha e të korrurave?
Drithëri, teksa binte tek tehu
Duke i treguar botës atë çka jemi
Plepat u drodhën atë ditë
Dhe ajri u ngrit
Me gëzimet e parnverës
Unë nuk e di se për çfarë u tha
Unë di vetëm atë që nuk u tha
Shkova e humbur tek plepat që
fëshfërinin
PO LËVIZJA NË GJAKUN TONË TË PATHËNËN
Por është shumë vonë
Kaq vonë
Saqë nuk do të gjej askënd
Edhe nëse ngjitem në mal
ASNJË NATË NDËRMJET NESH
AS ZJARR AS PRITJE
ËSHTË VETËM NJË MAL
Unë di të parthënën nga Bejan Matur
Hija e kadifejtë e maleve
Harresa
Dhe asgjë më shumë
Gumëzhima e luginave
Zemra ime që dhimbte
Tani ne po kthehemi tek burimi
Prapa tek rrënjët tona
Vetëm në historinë e fisit dhe rracës
sonë
MELANKOLIA PRET
NË MAJË TË MALIT
AJO ËSHTË DHIMBJA E SË SHKUARËS
JO E JONA
Hija nga Bejan Matur
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda
Suti
