Fuqia e poezisë së imazheve!
Piktura “Perandoria e Dritave” u pikturua nga Rene Magritte në
vitet 1953 – 1954. Kjo është hera e parë që Magritte ka përdorur një titull që
nuk ishte i tij. Kjo pikturë intriguese në vaj, paraqet një shtëpi të bukur, të
ndriçuar nga dritat e saj të brendshme, dhe e rrethuar nga errësira e natës. Veçanërisht
surreal është qielli sipër shtëpisë dhe linjat e pemëve, një diell në kohë dite
me vezullim të ndezur dhe retë e mbushura të bardha. Ajo është një skenë e qetë,
misterioze.
“Perandoria e Dritave”, për të cilën ekzistojnë disa
variante, një skenë e errët, nokturne rruge është vendosur përkundrejt një
qielli blu-pastel, e zhytur në dritë dhe e njollosur me re si pirgje me push. Pa
asnjë elemenet fantastik përveç kombinimit të vetëm paradoskal të ditës dhe të
natës, Rene Magritte përmbys një premisë thelbësore të organizimit të jetës.
Drita e diellit, zakonisht burimi i qartësisë, këtu shkakton konfuzion dhe
shqetësimin që asociohet tradicionalisht me errësirën. Ndriçimi i qiellit bëhet
shqetësues, duke e bërë errësirën e zbrazët poshtë edhe më të papenterueshme se
sa do të dukej në një kontekst normal. Subjekti ‘bizarr’ (i çuditshëm) trajtohet
në një stil objektiv, të saktë, tipike për pikturën e natyrshme Surrealiste dhe
të preferuar nga Magritte që në mes të viteve 1920.
Magritte e ka
shpejeguar origjinën e imazhit në një intervistë në radio në vitin 1956, duke
deklaruar: “Çfarë përfaqësohet në një pikturë është ajo që është e dukshme për
njeriun, është gjëja apo gjërat që duhen menduar. Kështu, çfarë përfaqësohet në
pikturë janë gjërat për të cilat unë kam menduar, për të qenë të saktë, një
peisazh nokturn dhe një qiell të tillë që mund të shikohet nën dritën e
diellit. Peisazhi sugjeron natën dhe qiellin e ditës. Ky evokim i natës dhe i
ditës duket se mbart fuqinë për të na surprizuar dhe për të na kënaqur. Këtë fuqi
unë e quaj: poezi.”
Burimi:
https://www.renemagritte.org/empire-of-light.jsp
Përzgjodhi
dhe përktheu – ENKELEDA SUTI.
